Szkoła nr 18 na bydgoskim Miedzyniu

   Jestem absolwentką szkoły podstawowej nr 18 na Miedzyniu w Bydgoszczy. Teraz jest ona częścią Zespołu Szkół nr 8. 

 

Zespół Szkól nr 8 na bydgoskim Miedzyniu przy ul. Pijarów

   Lata spędzone w tej szkole (1958-1965) wspominam jako najszczęśliwszy okres w moim życiu. Osiedle Miedzyń jako moje ukochane miejsce na ziemi. Przeżyłam tu swoje dzieciństwo od trzeciego roku życia i młodość. Urodziłam się na Szwederowie i wiele pamiętam z tego okresu, ale moją najbliższą "małą ojczyzną" jest i zostanie Miedzyń – dzielnica strumyków,

Tak wyglądał strumyk na Miedzyniu, który biegł wzdłuż ul. Nakielskiej. Dzisiaj zasypany.

 fragmentów Puszczy Bydgoskiej, malowniczej doliny Strugi Młyńskiej 

Struga przy młynie na Bydgoskim Miedzyniu

  i Kanału Bydgoskiego z zabytkową VI śluzą;

dzielnica godna Bydgoszczy – miasta zieleni.  

 

VI śluza starego Kanału Bydgoskiego na Miedzyniu

   

   Historia tej dzielnicy, do 1920 r. podbydgoskiej wsi, zaczęła się w neolicie. Pierwsze znaleziska z tej epoki zarejestrowano w 1883 r. Był to młot kamienny z niestarannie wykończonego surowca, z lekko zaostrzonym ostrzem i płaskim obuchem. Potem tych znalezisk było ich więcej.

    Więcej o bydgoskim Miedzyniu można się dowiedzieć na Wikipedii.

    Umieszczoną poniżej rymowankę dedykuję mojej szkole i bydgoskiemu Miedzyniowi.

Tak wyglądała szkoła podstawowa przy ul. Pijarów w latach sześćdziesiątych XX w., kiedy do niej uczęszczałam

Szkoła na bydgoskim Miedzyniu - wspomnienie

Nieuchronnie przemijamy, czas płynie, świat się zmienia,

a ja chciałabym szkolne chwile ocalić od zapomnienia.

Lata szczęśliwe, życiowy płomyk co w duszy wciąż się jasno świeci

wspomnieniem zabaw i nauki. Oby go miały wszystkie dzieci.

Dla mnie szkoła na Miedzyniu, za nią pagórek ze strumieniem,

zabawy w przerwach na boisku - to moich wspomnień jasne promienie.

Dobrze pamiętam codzienną drogę. Biegła Nakielską wzdłuż strumienia,

dalej Pijarów – mijałam drzewa co wiele miałyby do powiedzenia.

Tu kiedyś, wzdłuż ul. Nakielskiej płynął strumyk

 

Tędy dochodziłam ul. Nakielską do ul Pijarów

Róg ul. Nakielskiej i ul. Pijarów 

To drzewo po lewej zawsze mnie fascynowało, to chyba wiąz

Brama do zespołu szkół nr 8 na bydgoskim Miedzyniu obecnie

Woźna swym dzwonkiem ogłaszała lekcje i przerwy – ten czas magiczny.

Potem zastąpił ją i ten dźwięk malutki dzwonek elektryczny.

Pamiętam wycieczki na leśne łąki, gdzie malowniczo przepływała,

obrosła ziołami i kwiatami, pod mostkiem szemrząca struga mała.

Zimą śnieg pokrywał pagórek. Cieszyły nas zjazdy sankami.

To była radość niezapomniana, gdy rzucaliśmy się śnieżkami.

Zima_2010_01_10_0360

Niedaleko był dom mej babci . Niestety dzisiaj go już nie ma.

Obok dwie chaty kryte słomą. Czy pamiętały czasy Bema?

Gdy szłam po szkole nieraz do niej mijałam krzewy forsycji i bzu.

Rosły przy drodze na Pagórku. Ta droga jest dla mnie dziś jak ze snu.

ul. Pagórek na bydgoskim Miedzyniu

Po okresie klas jeden do trzy dzieciństwo szkolne się skończyło.

Młodość pukała do życia drzwi. W czas nowych działań się wkroczyło.

 

 

 

 

Akademia w szkole podstawowej nr 18 w Bydgoszczy przy ul. Pijarów. Stoję po lewej stronie zdjęcia ubrana w ludowy strój rosyjski. Po części oficjalnej, której częścią było wystąpienie widocznego na zdjęciu starszego kolegi, tańczyłyśmy ludowy taniec rosyjski. To były czasy pseudo-przyjaźni polsko-rosyjskiej.

Kółko taneczne i teatralne, chór szkolny oraz akademie,

konkursy recytatorskie też – to wszystko w mej pamięci drzemie.

Za szkołą boisko do gry w piłkę, bieżnia i skocznia do skoku w dal,

wszystko to w cieniu starych drzew, że przeminęło – sercu żal.

Przeżyłam tutaj piękne dni jesienią, zimą, latem , wiosną.

Było tych wszystkich pór po siedem. Każda z nich była dla mnie radosną.
 

Lubiłam uczyć się, szczególnie muzyki, historii i polskiego.

Ta wiedza tutaj wtedy nabyta była podstawą życia dalszego.

I choć minęły już te chwile, dziś zaistniała chęć ich wskrzeszenia.

Gdy jesień życia się zbliżyła chcę je ocalić od zapomnienia.

Niech trwa wciąż pamięć o mojej szkole i tej obecnej i tej sprzed laty.

Jako przyczynek do jej uczczenia w słowach tych składam mych wspomnień kwiaty.

                                                                               
                                                                                   Autor: Eulalia Ryszkowska