Słowo tradycja pochodzi od łacińskiego słów: trado - oddać, powierzyć; czy też traditio – oddanie, wręczenie.
Są tradycje narodowe, religijne, ludowe, ale swoją tradycję mają mniejsze grupy społeczne. Jest nią rodzina. Według definicji tradycja to ogół obyczajów, poglądów, wierzeń, zachowań przekazywanych z pokolenia na pokolenie w danym narodzie czy też rodzinie. Dzięki zachowywaniu tradycji łączy się przeszłość rodu ze sposobem życia i kultury jego członków w teraźniejszości.
Tradycja nie jest niezmienna, ale potrzebna. Może być zmieniana przede wszystkim po to, aby więzi międzyludzkie były doskonalsze, trwalsze i lepiej służyły przyszłym pokoleniom. Jezus Chrystus odrzucił zdecydowanie niektóre żydowskie tradycje jako niemiarodajne źródło czegokolwiek, ponieważ tworzyli je ułomni i grzeszni ludzie. Jednak w wyniku Jego działalności powstały inne tradycje. W ramach dziedziczenia jakiejś tradycji kolejne pokolenia mogą wprowadzać zmiany wynikające z aktualnych realiów, możliwości, własnych pomysłów oraz upodobań. Autentycznie rozumiana nowoczesność nie tylko nie sprzeciwia się dobrze pojętej tradycji, ale z niej właśnie wyrasta i na niej jest budowana.
Tradycja jest bardzo ważną wartością w życiu człowieka. Dobrze przeżyta ułatwia egzystencję. Bez niej człowiek byłby istotą zagubioną i stale zaczynającą wszystko od nowa. Potrzebna jest wrażliwość na tradycję, aby zachować to, co przejęliśmy najlepszego z przeszłości od naszych ojców. Pamiątki rodzinne, fotografie, wspomnienia, sposób przeżywania świąt Bożego Narodzenia. Wielkanocy, imienin, rocznicy urodzin - wszystko to tworzy pewien klimat ciągłości, historii i tradycji.
Tradycyjny rytm życia rodzinnego nie powinien być jednak niepodważalny. Byłby on bowiem wówczas zbyt uciążliwy dla dzieci. Nie powinien też przemieniać się w rytualizm, który ogranicza, krępuje i niekiedy wzbudza chore poczucie winy. Ustalenie rodzinnego rytmu wymaga umiejętności łączenia pewnej swobody z podporządkowaniem się rodzinnej wspólnoty stałym regułom życia.Tradycja rodzinna winna być żywa. Zmiany jednak trzeba wprowadzać w drodze dialogu pokoleń, zgodnie z rozsądnymi zasadami współżycia społecznego. Powinni ją pielęgnować wszyscy członkowie rodziny. Wtedy tradycja staje się podstawą integracji członków rodziny w klimacie wzajemnej akceptacji i życzliwości.
